Πριν μερικά χρόνια, την περίοδο των μνημονίων, ένας φίλος πουλούσε ένα Evo, το «εννιάρι». Καθαρό, προσεγμένο σαν μωρό και με λίγα σχετικά χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Κάτω από 70.000, γράφτηκε στο ταμπλό, αριθμός χιλιομέτρων που για ένα σχολαστικό συντηρημένο και με λίγες επεμβάσεις Evo δεν είναι τίποτα. Προσωπικά, θεωρώ πως το «εννιάρι» ήταν το καλύτερο όλων των περασμένων γενιών. Αν μου επιτρέπετε, σαφώς πιο αιχμηρό, απόλυτο και οδηγοκεντρικό από την επόμενη γενιά, το «δεκάρι» που υπήρξε, ως γνωστόν, και το αποχαιρετιστήριο μοντέλο. Το μόνο που μπορούσε, λόγω εξαιρετικά ειδικής έκδοσης και μύθου γύρω από το όνομά του, να ανταγωνιστεί ως πιο ποθητό Evo ήταν το TME. Κοινώς, το Tommi Mέναkinen Edition, στο σασί του «εξαριού» (VI, με βάση τη λατινική άρισμα που συνήθιζε η Mitsubishi).
Τότε, λοιπόν, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο πουλήθηκε για 18.000 ευρώ. Λογικό. Οταν δεν ξέρεις αν αύριο θα ξημερώσεις χωρίς ευρώ και με μια ουρά μέχρι απέναντι στα ATM, ακόμα κι αν τα είχες, δεν τα έδινες εύκολα τα λεφτά. Σήμερα, ωστόσο, θα μπορούσες να ψάξεις μια γερή γωνία για να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Και αυτό γιατί, αν γκουγκλάρεις στη γνωστή πλατφλόρμα αγγελιών, ο μέσος όρος τιμής για τη θρυλική ιαπωνική φτερούγα, με όλες τις γενιές μέσα, είναι περισσότερα από τα διπλάσια χρήματα. Για την ακρίβεια, σήμερα, Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, που γράφεται στο άρθρο, τα αποτελέσματα εμφανίζονται ως μέση τιμή τα 38.261 ευρώ. Θα μπορούσες να το πεις και να επενδύσεις. Αν, φυσικά, δεν το θέλεις για κάθε μέρα, αφού με ένα Evo πρέπει να έχεις μπάρμπα τον βενζινά – βόλτα και πενηντάρικοα.
Η αλήθεια είναι πως οι τιμές στην Ελλάδα δεν έχουν εμφανίσει ακόμη την τρελά ανοδική πορεία των Evo στο διεθνές χρηματιστήριο. Εκεί –μιλώντας, φυσικά, για εξαιρετικά προσεγμένα δείγματα, επουδενικά καγκουρεμένα και με συγκρατημένα χιλιόμετρα– έχουν ανέβει σε πρωτόγνωρα ύψη. Για την ακρίβεια, υπήρξαν πρόσφατα περιπτώσεις που μερικά αυτοκίνητα ξεπέρασαν και τις 100.000 στερλίνες, περίπου 117.000 ευρώ με ισοτιμία. Για την ευρωπαϊκή αγορά είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Τα αυτοκίνητα της λεγόμενης JDM (Japan Domestic Market) αγοράζουν βλέπουν μια κορύφωση τιμών. Ο Γκάρι Ντουν, ο εκπρόσωπος της πιο γνωστής βρετανικής πλατφόρμας δημοπρασιών, της Classic Car Auctions, το ερμηνεύει ως εξής: «Μας ρωτούν μέχρι πού θα φτάσουν οι τιμές για τα JDM. Η απάντηση είναι ότι φαίνεται να μην έχει φτάσει ακόμη το πλατό της κορυφής. Για μια γενιά που μεγάλωσε βλέποντας “Fast and Furious” και παίζοντας Gran Turismo και Need for Speed, οι ειδικές εκδόσεις των JDM αυτοκινήτων τρέφουν πολλές αναμνήσεις και γίνονται όλο και επιθυμητές».
Ο αγαπητός Γκάρι ίσως παρέλειψε να αναφέρει και πως τέτοιες περιπτώσεις στην αυτοκίνηση απλώς δεν ξαναβγαίνουν. Τα Evo και τα STi συνδέθηκαν με το motorsport με έναν τρόπο που τα μετέτρεψε από «ταξί» (ως αισθητική πολυφορεμένη σεντάν) σε πολεμικές μηχανές. Ήταν ο ωμός χαρακτήρας τους, η δυσκολία του να τα πας στο όριο, η χιλιοδοκιμασμένη στους αγώνες τετρακίνηση, η αποτελεσματικότητα στον δρόμο, με δωράκι την άμεση εμπλοκή του οδηγού.
Οπως και να έχει, η ουσία είναι ότι οι τιμές έχουν πάρει για τα καλά τα πάνω τους και ότι πρόκειται για τους τελευταίους των «Μοϊκανών». Οταν, δηλαδή, πριν μερικά χρόνια, οι τιμές ήταν ακόμη στον πάτο, πολλά τέτοια αυτοκίνητα στην Ευρώπη παρατήρησαν, άλλα έμειναν αφρόντιστα, κάποια πουλήθηκαν για ανταλλακτικά, μερικά αφήθηκαν στο αλάτι και άλλα, απλώς, τράκαραν βάρβαρα. Λογικό, λοιπόν, τα λίγα σχετικά εκτενέστερα δείγματα που έχουν εναπομείνει να ανεβαίνουν θεαματικά.
Βάλτε μέσα και την αίσθηση που τα περιτριγυρίζει, καθώς είναι βέβαιο πως και πιο γρήγορα και να πηγαίνει ένα ηλεκτρικό με κάμπους μπαταρίες, δεν έχει τον χαρακτήρα και τη σύνδεση με τον οδηγό του, και έχετε το σημερινό «blue chip». Τι, όχι; Ρίξτε μια ματιά στο παραπάνω γράφημα με την ανάπτυξη τιμών των Mitsubishi Evo κατά την τελευταία πενταετία και μόνο. Μήπως πρέπει να γκουγκάρουμε ξανά την αναζήτηση;
Παρακολουθήστε το Protagon στο Google News
