Ρίξαμε μια ματιά σε έξι οδηγούς που ίσως δεν ήξερες ότι είχαν λάβει μέρος στη F1 καθώς και στη Formula E από την εναρκτήρια καμπάνια μας, και υπάρχουν πολλά περισσότερα crossover για να συζητήσουμε γι’ αυτό, επιστρέφουμε για το δεύτερο μέρος!
Νικ Χάιντφελντ
Ο Nick Heidfeld έτρεξε στη Formula 1 από το 2000 μέχρι τα μισά της σεζόν του 2011, περνώντας τον περισσότερο χρόνο στη Sauber κατά τη διάρκεια του χρόνου της BMW με την ομάδα -τώρα Stake F1 Team Kick Sauber- αλλά και στους Williams, Jordan και Prost. Ο Γερμανός οδηγός σημείωσε 13 βάθρα στους 185 αγώνες του και αυτή τη στιγμή μοιράζεται το ρεκόρ για τα περισσότερα βάθρα της F1 χωρίς νίκη σε αγώνα με τον Λάντο Νόρις* της McLaren. *από την έναρξη της σεζόν 2024.
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΑΓΩΝΑ: Παρακολουθήστε οποιονδήποτε αγώνα από την ιστορία μας ΠΛΗΡΩΣ
Ο Χάιντφελντ εντάχθηκε στην Venturi Racing για την εναρκτήρια σεζόν της Formula E το 2014/15 για να τερματίσει 11ος στο πρωτάθλημα πριν μεταβεί στη Mahindra Racing για τις επόμενες τρεις σεζόν. Όπως και στη F1, ο Χάιντφελντ μοιράζεται επίσης το ρεκόρ για τα περισσότερα βάθρα χωρίς νίκη στη Formula E, μοιράζοντας το με τον Andre Lotterer.
Αυτό το ανεπιθύμητο ρεκόρ θα έπεφτε στο πρώτο εμπόδιο για τον Χάιντφελντ, αν δεν ήταν η εμβληματική διαφυγή στον πρώτο κιόλας αγώνα στην ιστορία της Formula E – τον πρώτο αγώνα του Πεκίνου – τη σύγκρουση με τον Νίκο Προστ που ελάχιστα έφταιγε ο Γερμανός. Ωστόσο, αυτή η στιγμή έχει μείνει ως μια από τις πιο αξέχαστες στην ιστορία της Formula E.
Για την 5η σεζόν, ο Χάιντφελντ αποχώρησε από έναν ρόλο πλήρους απασχόλησης και έγινε ο εφεδρικός οδηγός της Mahindra, ενώ έδωσε επίσης στους θαυμαστές τους την πρώτη ματιά στο ολοκαίνουργιο GEN3 σε δράση όταν το παρουσίασε στο Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood το 2022.
Kamui Kobayashi
Ο Kobayashi έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 στον δεύτερο έως τον τελευταίο γύρο της σεζόν του 2009 για την Toyota πριν αναλάβει ρόλο οδηγού πλήρους απασχόλησης στη Sauber για τις επόμενες σεζόν. Η σεζόν του 2012 είδε τον Kobayashi να γίνει ο πρώτος Ιάπωνας οδηγός που διεκδίκησε το βάθρο στο εσωτερικό του, όταν τερμάτισε τρίτος στο Ιαπωνικό Grand Prix εκείνης της χρονιάς.
Μετά από ένα διάλειμμα το 2013, στο οποίο έκανε το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής της FIA, ο Kobayashi επέστρεψε στην F1 το 2014 για την Caterham.
Για τους δύο πρώτους γύρους της τέταρτης σεζόν της Formula E το 2017, ο Kobayashi έτρεξε για τον Andretti. Τερμάτισε 15ος και 17ος στα δύο E-Prix του Χονγκ Κονγκ πριν αποχωρήσει από το ντύσιμο, από τότε έχει κερδίσει δύο φορές το 24ωρο Daytona και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής της FIA.
Εν όψει του εναρκτηρίου ιαπωνικού E-Prix της Formula E στο Τόκιο αυτή τη σεζόν, ο Kobayashi είναι ακόμα ένας από τους δύο Ιάπωνες οδηγούς που έχουν αγωνιστεί στη Formula E – ο άλλος είναι ένα άλλο αστέρι της F1, ο Takuma Sato, πρώην BAR Honda και Super Aguri.
Scott Speed
Πέρα από το γεγονός ότι έχει το καλύτερο όνομα οδηγού αγώνων στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο Speed αγωνίστηκε στη Formula 1 για μιάμιση σεζόν μεταξύ 2006 και 2007.
Ο Αμερικανός κατάφερε μια χούφτα τερματισμούς στο top 10 του πρωταθλήματος, ωστόσο λόγω του συστήματος πόντων ανταμείβει μόνο πόντους στους πρώτους έξι τη στιγμή που αγωνιζόταν, δυστυχώς δεν έχει βαθμούς να δείξει για τις προσπάθειές του.
Ο Speed προχώρησε σε αγώνες σε διάφορες σειρές της NASCAR μετά την αποχώρησή του από τη F1, αλλά επιλέχθηκε από τον Andretti για να λάβει μέρος σε τέσσερις αγώνες στη μέση της σεζόν 2014-15 της Formula E.
Αφού προκρίθηκε στην αξιοσέβαστη 11η θέση στο E-Prix του Μαϊάμι 2015, ο Speed πέρασε από την ομάδα για να τερματίσει δεύτερος πίσω από τον Nico Prost. Δυστυχώς, οι τρεις επόμενοι αγώνες δεν πήγαν καλά για τον Αμερικανό και έφυγε από την ομάδα μετά το E-Prix του Βερολίνου.
Ο Speed έκανε τη μετάβαση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rallycross και έγινε τρεις φορές πρωταθλητής στη σειρά που πλέον αυτοαποκαλείται American Rallycross.
Stoffel Vandoorne
Ο Vandoorne είναι αναμφισβήτητα ο αγαπημένος των θαυμαστών της Formula E, έχοντας εξασφαλίσει το FANBOOST (μια ενεργειακή ώθηση που ψηφίστηκε στο παρελθόν από τους θαυμαστές κατά τη διάρκεια του αγώνα που ήταν μέρος της Formula E μέχρι την εποχή GEN3) σε κάθε αγώνα που συμμετείχε – περισσότερο σαν VANBOOST!
Πριν μετακομίσει στη Formula E, ο Βέλγος έτρεξε για τη McLaren στη Formula 1. Το ντεμπούτο του στην F1 ήρθε όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον τραυματία Fernando Alonso στο Grand Prix του Μπαχρέιν το 2016 και ο πρωτάρης εντυπωσίασε αμέσως πετυχαίνοντας έναν βαθμό στο ντεμπούτο του με τερματισμός στη 10η θέση. Έγινε πλήρης απασχόληση στη McLaren για τις σεζόν 2017 και 2018, μπαίνοντας στην HWA Racelab για τη σεζόν 2018-19 της Formula E πριν από την είσοδο της Mercedes στη σειρά με την ομάδα.
Για την 6η σεζόν, η στολή έγινε Mercedes-EQ, και ο Vandoorne κέρδισε τον πρώτο του αγώνα στον τελευταίο γύρο της σεζόν στο Βερολίνο, και έγινε δεύτερος στην κατάταξη των οδηγών στη διαδικασία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Δύσκολες αρχές για τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή: Η αξιοσημείωτη άνοδος του Vandoorne στη Formula E
Αν και η επόμενη χρονιά ήταν λίγο πιο ήσυχη, με τον συμπαίκτη του Nyck de Vries να κερδίζει το πρωτάθλημα, ο Vandoorne ήρθε τη σεζόν 2021/22 όταν στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Έκτοτε, ο Vandoorne έκανε τη μετάβαση στο DS PENSKE και εξακολουθεί να συμμετέχει στη Formula 1 ως εφεδρικός οδηγός τόσο για την Aston Martin όσο και για τη McLaren.
Nelson Piquet Jr
Ο Πικέ Τζούνιορ, γιος του τρεις φορές πρωταθλητή της F1 και θρύλου του μηχανοκίνητου αθλητισμού, Νέλσον Πικέ, αγωνίστηκε στη Formula 1 μεταξύ 2008 και 2009.
Ο υψηλότερος τερματισμός του ήταν η δεύτερη θέση στο Γερμανικό Γκραν Πρι του 2008 ενώ αγωνιζόταν για τη Renault και είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι μοιράστηκε το βάθρο με έναν άλλο μελλοντικό οδηγό της Formula E: τον Felipe Massa, ο οποίος τερμάτισε τρίτος. Μετά την αποχώρησή του από την F1, ο Piquet Jr. έλαβε μέρος σε διάφορους αγώνες NASCAR και rallycross μέχρι να ενταχθεί στην Team China/NEXTEV για την εναρκτήρια σεζόν της Formula E.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της σεζόν, ο Βραζιλιάνος κέρδισε δύο αγώνες και ανέβηκε στο βάθρο άλλες τρεις φορές, πετυχαίνοντας αρκετούς πόντους για να διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της Formula E με μόλις έναν βαθμό έναντι του δεύτερου Sebastien Buemi.
Ο πρώτος πρωταθλητής της Formula E συνέχισε στη σειρά για άλλα τρεισήμισι χρόνια πριν φύγει για να αγωνιστεί στο Stock Car Pro Series στη Βραζιλία και στην ευρωπαϊκή σειρά Le Mans.
Μπρούνο Σένα
Ο Bruno Senna πέρασε δυόμισι χρόνια αγωνιζόμενος στη Formula 1, με έναν από αυτούς να έρχεται στο Williams Racing, την ίδια ομάδα που είχε εκπροσωπήσει ο θείος του, ένας από τους πιο σεβαστούς οδηγούς στην ιστορία των αγώνων αυτοκινήτου – ο Ayrton Senna.
Η χρονιά του Senna στη Williams ήταν η πιο επιτυχημένη του στη F1 καθώς σκόραρε 31 πόντους για να τερματίσει 16ος στο πρωτάθλημα, μόλις μία θέση πίσω από τον συμπαίκτη του Pastor Maldonado.
Μετά την αποχώρησή του από τη F1, ο Senna μεταπήδησε στο FIA WEC προτού ενταχθεί στην Mahindra Racing για τις δύο πρώτες σεζόν της Formula E.
Το πρώτο του βάθρο στη Formula E ήρθε στο Λονδίνο E-Prix του 2016, όπου μοιράστηκε το βάθρο με τον πρώην οδηγό της F1 και μελλοντικό διπλό πρωταθλητή της Formula E Jean-Eric Vergne και τον πρώην οδηγό δοκιμών της Lotus F1 Nico Prost.
Ο Senna επέστρεψε στο WEC μετά τη θητεία του στη Formula E και έκτοτε έγινε ο πρώτος οδηγός που κέρδισε έναν αγώνα σε κάθε κατηγορία του πρωταθλήματος.
