Το σπορ μοντέλο της ιαπωνικής μάρκας που έγραψε τη δική του ιστορία, έγινε το αγαπημένο πολλών οδηγών και επηρέασε το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Η οδηγική απόλαυση, η ελαφριά σχεδίαση και ο περιστροφικός κινητήρας είναι τρία στοιχεία που καθόρισαν το DNA του Mazda. Όμως ένα μοντέλο της ιαπωνικής φίρμας πέτυχε και ξεχώρισε από τα υπόλοιπα, καθώς έδωσε νέο νόημα σε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Το συγκεκριμένο μοντέλο ήρθε να καθιερώσει σπορ αυτοκίνητα με συμπαγή περιστροφικό κινητήρα στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Αυτό ήταν RX-7. Το διάσημο μοντέλο κυκλοφόρησε το 1978 και κέρδισε αμέσως την αγάπη του κοινού. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε επίσης την επιτυχία της μάρκας στους αγώνες ταχύτητας.
Επιτυχίες σε όλες τις μορφές αγώνων
Ο χαρακτηριστικός ήχος της μηχανικής του διάταξης διπλού ρότορα RX-7 ξεκίνησε αγώνες ταχύτητας στην Ευρώπη, κερδίζοντας τους Βρετανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Saloon στην κατηγορία 1.600-2.300cc το 1980 και το 1981. Επίσης το 1981 εδραίωσε την αξιοπιστία του κερδίζοντας τον αγώνα 24 Ώρες του Spa.
Στην Αμερική, το RX-7 κέρδισε πάνω από 100 αγώνες της IMSAπερισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μοντέλο, που κυριαρχεί στην κατηγορία GTU (κάτω από 2.500 cm3) συμπεριλαμβανομένου 24 ώρες Daytona για 12 συναπτά έτη, από το 1982 έως το 1993).
Το RX-7 απέδειξε επίσης τη δυνατότητά του στο Αυστραλιανό Πρωτάθλημα Αντοχής, κερδίζοντας από το 1982 έως το 1984, καθώς και στον εθνικό αγώνα, τον 12 ώρες Bathurst από το 1992 έως το 1995. H Mazda χρησιμοποίησε όλη την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από το RX-7 και τη μετέφερε στη διάσημη 787B που κέρδισε το 24 Hours of Le Mans το 1991.
Ο άνθρωπος που έσωσε τον περιστροφικό κινητήρα
Τα περισσότερα μοντέλα της Mazda είχαν περιστροφικούς κινητήρες μέχρι την πετρελαϊκή κρίση του 1973-1974. Στη συνέχεια, οι τιμές των καυσίμων εκτοξεύτηκαν, ωθώντας τους καταναλωτές να αναζητήσουν άλλες λύσεις. Η αντισυμβατική ιαπωνική μάρκα είχε ως εκ τούτου αποφασίσει να εγκαταλείψει τους περιστροφικούς κινητήρες για τα περισσότερα σεντάν, χάτσμπακ και βαγόνια της. Πιθανότατα θα το έκανε εάν ο τότε επικεφαλής Ε&Α Kenichi Yamamoto δεν είχε αντισταθεί, υποστηρίζοντας ότι ο περιστροφικός κινητήρας θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στη διαφοροποίηση της εταιρείας.
Ο Yamamoto, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας μηχανικών που ανέπτυξαν τον περιστροφικό κινητήρα το 1960, ξεκίνησε τον επανασχεδιασμό του υπάρχοντος κινητήρα 12Α και τη σημαντική βελτίωση της οικονομίας καυσίμου. Μεταξύ άλλων, η ομάδα του πρόσθεσε ανθεκτικά ελατήρια ρότορα, τα οποία βελτίωσαν τη λίπανση και στη συνέχεια βοήθησαν στο σχεδιασμό του τέλειου αυτοκινήτου για αυτόν τον κινητήρα.
Η πρώτη γενιά RX-7 (πλατφόρμα FB) κυκλοφόρησε στην ιαπωνική αγορά το 1978 και γνώρισε άμεση επιτυχία. Με καθαρό βάρος κοντά στον 1 τόνο, το 12A με αποδόσεις από 100 έως 135 ίππους πέτυχε εξαιρετικά αποτελέσματα. Σε αυτή την επιτυχημένη πορεία βοήθησαν ο συμπαγής κινητήρας που τοποθετήθηκε πίσω από τον μπροστινό άξονα, καθώς και η πισωκίνητη κίνηση με κατανομή βάρους.
Η δεύτερη γενιά RX-7 Το (FC) παρουσιάστηκε το 1985, με σχεδιασμό εμπνευσμένο από την Porsche και πολλές βελτιώσεις επιδόσεων όπως το DTSS (Dynamic Tracking Suspension System) και τον υπερσυμπιεστή της Mazda. Η εξαναγκασμένη επαγωγή αποδείχθηκε τελικά ότι ταιριάζει απόλυτα με τους περιστροφικούς κινητήρες χάρη στα χαρακτηριστικά του συστήματος εξάτμισης καθώς και στην αποτελεσματική ώθηση της ροπής στη μεσαία περιοχή. Ο κινητήρας 1,3 λίτρων 13Β ήταν σταθερός σε όλες τις τρέχουσες αγορές και παρόλο που το RX-7 θα λανσαριζόταν στην Ευρώπη με κινητήρα 150 ίππων, αργότερα κυκλοφόρησε με συνολικά 180 ίππους, ακολουθούμενο από μια έκδοση 200 ίππων με έκδοση twin-scroll turbo. Το μοντέλο με τις υψηλότερες επιδόσεις θα επιτάχυνε από 0-100 km/h σε 6 δευτερόλεπτα, με τελική ταχύτητα 240 km/h.
Τρίτη και τελευταία γενιά (FD) παρουσιάστηκε το 1992. Ήταν ένα γνήσιο αυτοκίνητο επιδόσεων. Ένας διαδοχικός διπλός υπερσυμπιεστής ενισχυμένος από διπλούς υπερσυμπιεστές αύξησε ακόμη περισσότερο την ισχύ από τον τελευταίο κινητήρα 13Β στα 239 άλογα για την ευρωπαϊκή έκδοση. Οι θαυμαστές υποστήριζαν τότε ότι είχε την καλύτερη οδική συμπεριφορά από οποιοδήποτε άλλο RX-7, φτάνοντας τα 0-100 χλμ./ώρα σε 5,3 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 250 χλμ./ώρα, τοποθετώντας το διθέσιο 1.300 κιλών στα «υψηλού επιπέδου σπορ αυτοκίνητα « που ήρθε και ως συνέχεια της νίκης στο Λε Μαν.
Δυστυχώς, η παραγωγή του RX-7 σταμάτησε στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες από το 1996 λόγω περιορισμών εκπομπών ρύπων, αν και η Mazda συνέχισε να παράγει αυτοκίνητα για την αγορά δεξιοτίμονο, αυξάνοντας αργότερα την ισχύ τους στα 280 PS μόνο για τα μοντέλα που κυκλοφόρησαν στην Ιαπωνία.
Σύμβολο αυτοκινήτου
Το 2002 σήμανε το τέλος για ένα από τα πιο αγαπημένα σπορ αυτοκίνητα της εποχής. Συνολικά μεταξύ του 1978 και 2002 Είχαν παραχθεί 811.634 αυτοκίνητα, μακράν τα περισσότερα από οποιοδήποτε μοντέλο περιστροφικού κινητήρα.
ο Mazda RX-8, που ακολούθησε το 2003, έθεσε τα θεμέλια για πολλές καινοτομίες μηχανικής. Μεταξύ αυτών ήταν τα περιστροφικά μηχανήματα υδρογόνου της Mazda, όπως το RX-8 Hydrogen RE, το οποίο λειτουργούσε είτε με Hydrogen (H2) είτε με βενζίνη, καθώς και το Mazda Premacy Hydrogen RE Hybrid, ένα ηλεκτρικό περιστροφικό MPV διπλού καυσίμου. Αργότερα, η ιαπωνική μάρκα ανέπτυξε ένα πρωτότυπο Mazda2 EV με μικρό κινητήρα μονού ρότορα, ο οποίος χρησιμοποιείται ως επέκταση εμβέλειας.
Ο Mazda έκανε μεγάλα άλματα με το RX-7 όσον αφορά την ελαφριά μηχανική, τη σπορ σχεδίαση, τη διασκεδαστική οδήγηση, καθώς και την τεχνογνωσία, αναπτύσσοντας καινοτομίες που έχουν εφαρμοστεί και αναπτυχθεί σε όλα τα μοντέλα της ιαπωνικής μάρκας.
