Διαθέσιμο μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο για τα μοντέλα όγδοης και δέκατης γενιάς, το FQ-400 ήταν η πιο γρήγορη και ισχυρή έκδοση του εμβληματικού Lancer Evolution που μπορούσε κανείς να αγοράσει από μια αντιπροσωπεία της Mitsubishi.
Παρουσιάστηκε το 1992, το πρώτο Lancer σχεδιάστηκε για να εγκρίνει τη μικρότερη και πιο ευκίνητη πλατφόρμα Lancer για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (WRC). Αντικαταστάτης του Galant VR-4, το Evo δανείστηκε το σύστημα τετρακίνησης και τον επικό τετρακύλινδρο του υπερτροφοδοτούμενου.
Αποδείχθηκε ανταγωνιστικό ως αυτοκίνητο ράλι, ενώ η street-legal εκδοχή του έγινε πολύ δημοφιλής γρήγορα. Η Mitsubishi χρειάστηκε να κατασκευάσει τουλάχιστον 2.500 μονάδες για να αποκτήσει πιστοποίηση. Αυτά εξαντλήθηκαν σε λίγες μέρες, έτσι η αυτοκινητοβιομηχανία κατέληξε να κατασκευάσει άλλα 2.500 για να καλύψει τη ζήτηση.
Το μοντέλο βελτιωνόταν συνεχώς τα επόμενα χρόνια. Μεταμορφώθηκε σε ένα από τα πιο επιτυχημένα αυτοκίνητα ράλι της δεκαετίας, βοηθώντας τον θρυλικό Tommi Mäkinen να πάρει τέσσερις διαδοχικούς τίτλους οδηγών WRC μεταξύ 1996 και 1999 και χάρισε στη Mitsubishi το τρόπαιο του μοναδικού κατασκευαστή της το 1998.
Φυσικά, η επιτυχία στον κορυφαίο διαγωνισμό ράλι στον κόσμο σήμαινε τεράστια ώθηση όσον αφορά τις πωλήσεις για τις εκδόσεις δρόμου. Τα πρώτα χρόνια, η αυτοκινητοβιομηχανία πούλησε το Evolution μόνο στην Ιαπωνία, αλλά η αυξανόμενη ζήτηση από άλλες αγορές τους έπεισε να εξάγουν τη μηχανή ράλι σε άλλα μέρη του κόσμου. Έτσι, το 1998, αρκετές μονάδες Evo εξήχθησαν επίσημα στην Ευρώπη.
Η προέλευση των μοντέλων FQ ειδικά για το Ηνωμένο Βασίλειο
Φωτογραφία: Mitsubishi Motors Corporation
Το ΗΒ αναδυόταν γρήγορα ως η πιο σημαντική εξαγωγική αγορά για την Evolution. Οι λάτρεις άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι ο εντυπωσιακός τετρακύλινδρος 4G63T ήταν υπερκατασκευασμένος και μπορούσε εύκολα να τροποποιηθεί για να παράγει περισσότερη ισχύ.
Αυτό οδήγησε το υποκατάστημα της Mitsubishi Ralliart στο Ηνωμένο Βασίλειο να παράγει μια ειδική, περιορισμένη έκδοση που θα εξυπηρετούσε όσους ήθελαν να αγοράσουν ένα Evo με περισσότερη ισχύ απευθείας από την αντιπροσωπεία. Βασισμένο στην ιαπωνική έκδοση RS (Rally Sport) και ονομάζεται RS Sprint, ήταν ένα ειδικό για το Ηνωμένο Βασίλειο Evo VI που έχασε λίγο βάρος και έφερε μια λογική αύξηση σε σχέση με τους 276 ίππους (208 ίππους) του μοντέλου προδιαγραφών JDM.
Με την προσθήκη ενός τροποποιημένου ECU, μπουλόνια ράβδου ARP Racing, σύστημα εξάτμισης HKS και πεντατάχυτο με μικρότερες σχέσεις μετάδοσης, το RS Sprint είχε ισχύ 330 ίππων (335 ίππους). Επιπλέον, κυκλοφόρησαν επίσης το Evo VI eXtreme, ένα τέρας 330 ίππων (350 ps) που διέθετε έναν σχεδιασμένο κινητήρα με στροφαλοφόρο άξονα αγωνιστικών προδιαγραφών, ράβδους, σφυρήλατα έμβολα, καθώς και έκκεντρα υψηλής ανύψωσης, ελαφριές βαλβίδες και κεφαλή ανταγωνισμού. τσιμούχα.
Αυτή η συνταγή ειδικών εκδόσεων που κουρδίστηκαν από το Ralliart στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταφέρθηκε στην έβδομη γενιά. Το eXtreme επέστρεψε με ισχύ 339 hp (334 ps), αλλά επειδή ήταν απαγορευτικά ακριβό, η Ralliart UK παρουσίασε μια νέα ειδική έκδοση 305 ίππων (309 ps) με την ονομασία FQ-300 που ήταν φθηνότερη και λιγότερο ακραία, αλλά εξακολουθεί να είναι f -ing quick – εξ ου και η συντομογραφία.
Το Evo VIII FQ-400
Φωτογραφία: Mitsubishi Motors Corporation
Το 2003, η Mitsubishi παρουσίασε την όγδοη έκδοση του Evo, η οποία έγινε η πρώτη που κυκλοφόρησε σε παγκόσμια σκηνή που περιελάμβανε την αγορά της Βόρειας Αμερικής.
Για τους αγοραστές από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ralliart συνέχισε να προσφέρει μια μοναδική σειρά περιορισμένων εκδόσεων που ήταν όλες μέρος της σειράς FQ. Η αρχική προσφορά ήταν το FQ-300 των 301 ίππων (305 ίπποι) και μετά μερικές επιλογές μεσαίας κατηγορίας, που ονομάστηκαν FQ-320 και FQ-330, με ισχύ 326 ίππων (331 ίπποι) και 330 ίππους ( 335 ps) hp, προστέθηκαν. Τέλος, το κορυφαίο eXtreme αντικαταστάθηκε από το FQ-400, το οποίο ήταν το πιο ισχυρό Evo που πωλήθηκε ποτέ μέσω αντιπροσωπείας της Mitsubishi.
Οπτικά, το 400 ήρθε με ανεπαίσθητες αναβαθμίσεις που καθιστούσαν δύσκολη τη διάκρισή του από το τυπικό Evo VIII MR στο οποίο βασιζόταν – ειδικά για ανεκπαίδευτο μάτι. Αυτά περιελάμβαναν μια αεροτομή από ανθρακονήματα, μικρότερους πλαϊνούς καθρέφτες τύπου WRC και ένα carbon “δόντια καρχαρία” αεροτομή τοποθετημένη στο πίσω παράθυρο.
Οι αναβαθμίσεις που το έκαναν πραγματικά ξεχωριστό βρέθηκαν κάτω από το καπό. Η Ralliart UK συνεργάστηκε με τους δέκτες Owen Developments, Rampage Tuning και Flow Race Engines, οι οποίοι πήραν τον απόθεμα κινητήρα 2.0 λίτρων 4G63T και τον μετέτρεψαν σε τέρας. Έλαβε επανασχεδιασμένο ECU, σφυρήλατα έμβολα και ράβδους, μπεκ 680 cc, αντλία καυσίμου υψηλής πίεσης, πολλαπλή εξαγωγής από ανοξείδωτο χάλυβα και καταλυτικό μετατροπέα υψηλής απόδοσης. Όλα αυτά τα καλούδια έδωσαν τη δυνατότητα στον ανθεκτικό τετρακύλινδρο να αποδίδει 405 ίππους (411 ίππους) και ροπή τουλάχιστον 355 lb-ft (481 Nm).
Με όλη αυτή την ακατέργαστη ισχύ και βάρος 3.241 λίβρες (1.470 κιλά), το FQ-400 μπήκε στην επικράτεια των υπεραυτοκίνητων όσον αφορά την επιτάχυνση. Χρειάστηκε μόνο 3,5 δευτερόλεπτα για να φτάσει τα 60 mph (97 km/h) από στάση, μπορούσε να τρέξει το τέταρτο μίλι (402 m) σε 12,1 δευτερόλεπτα και όταν έφτασε στην τελική ταχύτητα, μπορούσε να φτάσει τα 175 mph (282 km/h).
Αυτό το λυσσασμένο Evo VIII δοκιμάστηκε παράλληλα με το Murcielago (ναυαρχίδα της Lamborghini εκείνη την εποχή) από το Top Gear του BBC και τα αποτελέσματα ήταν, τουλάχιστον, εκπληκτικά. Όπως μπορείτε να δείτε στα παρακάτω βίντεο, ήταν μόλις ένα δευτερόλεπτο πιο αργό από το μεσαίο κινητήρα με κινητήρα V12 Lambo.
Το Evo X FQ-400
Φωτογραφία: Mitsubishi Motors Corporation
Για την ένατη γενιά, η Ralliart UK πρόσφερε μόνο το FQ-360 με βάση είτε τις τυπικές εκδόσεις Evo είτε MR, αλλά το 2009, δύο χρόνια μετά την παρουσίαση του Evo X, το FQ-400 επέστρεψε.
Όπως και ο προκάτοχός του, το τελευταίο μοντέλο ήταν εξοπλισμένο με χείλος από ανθρακονήματα και “δόντια καρχαρία” αεροτομή πίσω παραθύρου, αλλά έλαβε και έναν πίσω διαχύτη κατασκευασμένο από το ίδιο ελαφρύ υλικό.
Κάτω από το καπό, το νέο 4B11T inline-four είχε την ίδια μεταχείριση με τον θρυλικό πρόγονό του: μεγαλύτερο, προσαρμοσμένο τούρμπο Garret, σφυρήλατα εσωτερικά, μπεκ υψηλής ροής και αντλία καυσίμου, προσαρμοσμένη πολλαπλή εξαγωγής και, φυσικά, επανασχεδιασμένο ECU . Ο βαριά τροποποιημένος κινητήρας είχε 402 ίππους (408 ίππους) και 387 λίβρες πόδια (525 Nm) ροπής, που μεταφράστηκε σε σπριντ 3,8 δευτερολέπτων σε 60 mph (97 χλμ/ώρα) και τελική ταχύτητα περιορισμένη στα 155 mph ( 250 χλμ/ώρα).
Όσον αφορά τις πωλήσεις, η σειρά FQ-400 δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο θα περίμενες. Συνδυασμένα, πωλήθηκαν μόνο περίπου 50 μονάδες Evo VIII και X FQ-400, κυρίως λόγω της τρελής τιμής του, που το έκανε σχεδόν τρεις φορές πιο ακριβό από ένα τυπικό Evo. Αυτό σήμαινε ότι οι λάτρεις που ήθελαν ένα γρήγορο Evo θα μπορούσαν απλώς να αγοράσουν το τυπικό μοντέλο, να ξοδέψουν περίπου 20.000 σε premium mods και να έχουν ένα αυτοκίνητο που να προσφέρει περισσότερη ισχύ από το Ηνωμένο Βασίλειο, όλα αυτά ξοδεύοντας λιγότερα χρήματα.
Ωστόσο, η φυλή FQ-400 έμεινε στην ιστορία ως το πιο ισχυρό Evos που κατασκευάστηκε από τη Mitsubishi. Αυτό, συν τα πολύ χαμηλά ποσοστά παραγωγής, τα καθιστούν εξαιρετικά περιζήτητα από τους συλλέκτες και η αξία τους αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον.
