Στη μεγαλειώδη ιστορία του Lancer Evo και το αξεπέραστο αποτύπωμα που άφησε στην αυτοκίνηση, μνημονεύονται πολλές εκδόσεις. ο 4 ήταν αυτό που εισήγαγε το Ενεργός έλεγχος εκτροπής στον πίσω άξονα, το 6 αποτελεί το «Άγιο Δισκοπότηρο» της σειράς, το 7 το «χαμένο πρόβατο», το 8 θεωρείται ως η επιστροφή στην κανονικότητα, το 9 ως ο πιο «πολεμικός» μετά το 6 και φυσικά το 10, που έκλεισε – ελπίζουμε προσωρινά – την πόρτα. Οι υπόλοιποι Εύοι μένουν στη σκιά, αναζητώντας αγάπη και ίση αποδοχή, αλλά κάποιος συγκεκριμένα δεν πρέπει να βρίσκεται σε αυτή τη θέση.
Δείτε ακόμη: Το Mitsubishi Lancer Evo κάθε γενιάς είναι όργιο (+βίντεο)
ο 1992ο Mitsubishi αναζητούσε τον αντικαταστάτη του Galant VR-4. Ένα αρκετά επιτυχημένο μονοθέσιο, φέρνοντας το «Three Diamonds» στην τέταρτη θέση στην κατάταξη των Constructors το 1989 και στην τρίτη θέση το 1990. Από το ’90 έως το ’92, ο Galant σημείωσε μόλις 1 νίκη (το ’91, στο Ράλι Σουηδίας) κάνοντας το επείγουσα ανάγκη να παρουσιαστεί ένα πιο ευέλικτο αγωνιστικό αυτοκίνητο, ώστε να μπορέσει να ανταγωνιστεί τη Lancia Delta Integrale που «θέριζαν» και Toyota Celica GT-Fourπου ήταν έτοιμες να πάρουν τη σκυτάλη της κυριαρχίας.
Δείτε επίσης: 20 χρόνια Mitsubishi Lancer Evo 6 Tommi Makinen
Το έργο της Ralliart βασίστηκε στην πλατφόρμα Lancer, επιστρέφοντας στη μικρομεσαία οικογένεια μετά την 1600 GSR της δεκαετίας του ’70. Ο κινητήρας και η μετάδοση του Gallant VR-4 κρίθηκαν κάτι παραπάνω από επαρκή, με τους Βρετανούς και τους Ιάπωνες να πιστεύουν στον συνδυασμό με το πιο συμπαγές και ελαφρύ σασί του μικρότερου μοντέλου. Ο 4G63 και σύστημα τετρακίνησηςμε την Χειροκίνητο κιβώτιο 5 σχέσεων, πήρε θέση κάτω από το αμάξωμα. Το οποίο αμάξωμα δέχτηκε τόσες τροποποιήσεις, που θύμιζε λίγο τα 1.300 Lancers.
Ο μπροστινός προφυλακτήρας είχε τρεις μεγάλες εισαγωγές για την ψύξη του 2λιτρου τούρμπο κινητήρα και φρένα, προστέθηκαν πλαϊνές ποδιές, το πίσω ακολουθούσε αεροδυναμικά και διέθετε διπλές απολήξεις εξάτμισης, ενώ η τέταρτη πόρτα απέκτησε αεροτομή. Η ανάρτηση έχει σφιχτεί και χαμηλώσει, με τις ζάντες να φτάνουν τις 15 ίντσες και να κρύβουν αεριζόμενους δίσκους μπροστά και συμπαγείς πίσω.
Διαβάστε επίσης: «Πυρίζει» το ελληνικό Mitsubishi Lancer Evo (+βίντεο)
Κάτω από το – επίσης αεριζόμενο – καπό, παραδίδεται το 4G63 250 ίπποι στις 6.000 σ.α.λ και 309 Nm ροπής στις 3.000 σ.α.λ, έχοντας ένα μεγάλο και οπτικά εντυπωσιακό intercooler πίσω από τον προφυλακτήρα για να φροντίζει την ψύξη του. Σε συνδυασμό με τη σύντομη αλλαγή ταχυτήτων του μηχανικού κιβωτίου 5 σχέσεων, το 100 km/h από στάση ερχόντουσαν μετά 6,3 λεπτά. και το τελικός ήταν μέχρι 228 km/h. Η έκδοση GSR, μάλιστα, είχε διαφορικό Viscous και στον πίσω άξονα (το «γυμνό» RS που προοριζόταν για αγώνες είχε στάνταρ μπλοκ). Σύμφωνα με τους κανονισμούς έγκρισης τύπου, κατασκευάστηκαν 5.000 Lancer Evo 1.
Αγωνιστικά, το μικρότερο μήκος του Lancer (4.310 χλστ. έναντι 4.560) και το χαμηλότερο βάρος (1.240 κιλά έναντι 1.483) σε σύγκριση με το Gallant στην πραγματικότητα δημιούργησαν ένα πιο γρήγορο, πιο ευέλικτο και άμεσο πακέτο για τη σεζόν του 1993. Δυστυχώς για τη Mitsubishi, όμως, το Evo 1 έπεσε πάνω στο Ford Escort Cosworth, Subaru Impreza WRX και Toyota Celica ST185. Τερμάτισε τελευταίος στους Κατασκευαστές, πίσω και ιδιωτικές συμμετοχές με Delta Integrale (Η Lancia είχε αποσύρει την επίσημη είσοδο της), πετυχαίνοντας μόλις 2 τερματισμούς στο βάθρο – μια 3η στο Akropolis, με τον Armin Schwarz και μια 2η στο RAC με τον Kenneth Eriksson.
Δείτε επίσης: Subaru Impreza 22B vs Mitsubishi Evo 6 TME: Συνάντηση γιγάντων (+βίντεο)
Τα θεμέλια, ωστόσο, όπως έχει αποδείξει η ιστορία και ο Tommi Makkinen, ήταν πολύ γερές…
