Υπάρχει ένα μάθημα στην ταπεινωτική ανάβαση. Οι βιομηχανικές στρατηγικές υπό το κράτος δεν λειτουργούν ποτέ. Πράγματι, η αποτυχία της κίνησης στο EV είναι ένα παράδειγμα εγχειριδίου για όλα όσα πάνε στραβά.
Πρώτον, υποστηρίζει τις λάθος βιομηχανίες. Κανείς δεν έχει ιδέα τι προϊόντα μπορεί να θέλουν οι άνθρωποι σε πέντε ή δέκα χρόνια, γι’ αυτό είναι καλύτερο να το αφήσουμε στις ιδιωτικές εταιρείες και στους επενδυτές τους να κάνουν τα δικά τους στοιχήματα, να καρπωθούν τα οφέλη όταν το κάνουν σωστά και να αντέξουν τις απώλειες όταν δεν το κάνουν.
Οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες δεν είναι καλύτεροι στη λήψη αυτών των αποφάσεων, όπως συνήθως πολύ χειρότερα. Δεν με πιστεύεις; Απλώς ρωτήστε τους καταναλωτές. Η Hertz στις ΗΠΑ απορρίπτει τα 20.000 EV που αγόρασε με μεγάλη φανφάρα τα τελευταία χρόνια και τα αντικαθιστά με μοντέλα βενζίνης, λόγω έλλειψης ζήτησης. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, στοιχεία από την Εταιρεία Κατασκευαστών και Εμπόρων Αυτοκινήτων αποκάλυψαν μια απότομη πτώση του ενδιαφέροντος για EV από ιδιώτες αγοραστές.
Στη συνέχεια, το κράτος υπερεπενδύει. Ακόμα κι αν υπάρχει μια μικρή αγορά για ηλεκτρικά οχήματα, σίγουρα δεν υπήρχε χώρος για τεράστιες νέες βιομηχανίες στη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ ή σε μια ντουζίνα μικρότερες χώρες. Η αυτοκινητοβιομηχανία ήταν ήδη γεμάτη πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, και αυτό ήταν πριν αρχίσει η κυβέρνηση να ρίχνει δισεκατομμύρια σε εργοστάσια ηλεκτρικών οχημάτων. Το μόνο που συμβαίνει είναι ότι οι τιμές καταρρέουν και κανείς δεν βγάζει χρήματα.
Τέλος, στρεβλώνει την αγορά με επιδοτήσεις. Οι κυβερνήσεις ξεκινούν να ξοδεύουν μερικά δισεκατομμύρια σε νέα εργοστάσια ηλεκτρικών οχημάτων, μετά πρέπει να αρχίσουν να επιδοτούν τα ηλεκτρικά ηλεκτρικά οχήματα, ώστε οι άνθρωποι να τα αγοράζουν πραγματικά, μετά πρέπει να επιβάλλουν δασμούς και ποσοστώσεις για να σταματήσουν τις εισαγωγές από χώρες όπου άλλες κυβερνήσεις έχουν επενδύσει πάρα πολλά.
