Ο νόμος για τις επενδύσεις στην υποδομή και τις θέσεις εργασίας (IIJA) δημιούργησε το πρόγραμμα Broadband Equity, Access, and Deployment (BEAD) ύψους 42,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σκοπός του ήταν να επιδοτήσει την κατασκευή των ευρυζωνικών εγκαταστάσεων που απαιτούνται για τη σύνδεση Αμερικανών που εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση σε ευρυζωνική υπηρεσία Διαδικτύου υψηλής ταχύτητας. Σκοπός ήταν μόνο να γεφυρώσει φυσικά το ψηφιακό χάσμα και να διασφαλίσει ότι η ευρυζωνικότητα θα αναπτυχθεί σε ολόκληρη τη χώρα.
Αυτή η μοναδική εστίαση ήταν να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία. Εξάλλου, κανείς δεν ωφελείται από την καθυστέρηση της πρόσβασης στο διαδίκτυο. Έτσι, οι αναφορές ότι η διαδικασία είναι αδικαιολόγητα αργή, ιδιαίτερα όσον αφορά την αίτηση από την πολιτεία της Βιρτζίνια, είναι ανησυχητικές. Γιατί δεν θα διατεθούν τα χρήματα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα; Σύμφωνα με μια ανάρτηση ιστολογίου από τον πρώην Ομοσπονδιακό Επίτροπο Επικοινωνιών (FCC) Michael O’Rielly, το πρόβλημα είναι η μετατόπιση της αποστολής στο Υπουργείο Εμπορίου:
Γιατί λοιπόν το Υπουργείο Εμπορίου επιβραδύνει σκόπιμα τις ευρυζωνικές εξελίξεις της Βιρτζίνια και τις κατασκευές της; Η απάντηση είναι απλή: απαιτεί οι χαμηλού κόστους ευρυζωνικές προσφορές BEAD της Virginia να καθορίσουν μια συγκεκριμένη τιμή. Παρά τις επανειλημμένες δημόσιες διαβεβαιώσεις του Γραμματέα [of Commerce] και επιλέξτε προσωπικό που η εφαρμογή του BEAD θα απέρριπτε τον καθορισμό συγκεκριμένων τελών ευρυζωνικότητας —πράξη που απαγορεύεται από τις διατάξεις του νόμου για τις υποδομές— αυτό ακριβώς έχει να κάνει με αυτήν την κρυφή προσπάθεια. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς που διατυπώνονται, ο καθορισμός μιας τιμής είναι καθοριστικός συντελεστής.
Αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν στη διάθεσή τους άλλα εργαλεία για να μειώσουν την τιμή της ευρυζωνικής υπηρεσίας για όσους χρειάζονται τέτοια βοήθεια, συγκεκριμένα το μακροχρόνιο πρόγραμμα Lifeline και το πρόσφατο Πρόγραμμα Προσιτής Συνδεσιμότητας. Εάν το Κογκρέσο και η κυβέρνηση Μπάιντεν ανησυχούν για την τιμή αγοράς των ευρυζωνικών υπηρεσιών, (μεταρρυθμίστε και) επεκτείνετε ένα από αυτά τα προγράμματα. Μην εκτρέπετε τα 42,5 δισεκατομμύρια δολάρια από τη δημιουργία ευρυζωνικότητας προς τη μείωση του κόστους της υπάρχουσας ευρυζωνικότητας. Μην επιβάλλετε έλεγχο τιμών που καθιστά αντιοικονομική (ακόμη και με χρηματοδότηση BEAD) τη δημιουργία ευρυζωνικών συνδέσεων για απομονωμένες κοινότητες. Απλά αφήστε το BEAD να είναι BEAD.
Η αδυναμία της αριστεράς να παραμείνει συνεπής σχετικά με την ευρυζωνικότητα είναι ένας από τους λόγους που οι συντηρητικοί ανησυχούν για τη ρύθμιση της «δικτυακής ουδετερότητας» και του Τίτλου ΙΙ (του νόμου περί επικοινωνιών του 1934) του Διαδικτύου. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πει η FCC, η μετατόπιση της αποστολής στη ρύθμιση των τιμών είναι ένας πάντα παρών πειρασμός. Είναι επίσης, όπως σημείωσε ο O’Rielly, γιατί ο δικομματικός νόμος για τις υποδομές είχε ρύθμιση των ποσοστών απαγόρευσης γλώσσας μέσω του προγράμματος BEAD.
