Απλώς δεν είναι αρκετό. Ειδικά δεδομένου ότι καθώς αυτές οι αναδρομές προχωρούν, μαθαίνουμε ότι σε μια επίσκεψη στο σπίτι στη Λιβερία, η Ζακλίν αναγκάστηκε να φύγει λόγω σύγκρουσης, παίρνοντας μαζί της τίποτα εκτός από τις τραυματικές της αναμνήσεις. Η ταινία δεν δίνει ποτέ κανένα πλαίσιο για το τι είναι αυτός ο πόλεμος ή η σύγκρουση. Αν δεν σας έχει προσελκύσει ιστορικά (ή δεν έχετε κίνητρο στην Google μετά την ολοκλήρωση της ταινίας), δεν θα ξέρετε για τον εμφύλιο πόλεμο της Λιβερίας, ο οποίος έληξε το 2003. Αλλά το “Drift” δεν κάνει τίποτα για να καθιερωθεί μέσα σε μια χρονική περίοδο. Δεν υπάρχουν ενδείξεις που να υποδηλώνουν ότι δεν είναι σήμερα, και αυτή η παράβλεψη είναι αμελητέα.
Το τραύμα της Ζακλίν είναι το επίκεντρο της ταινίας, όπως και η Μαυρίλα της, αλλά δεν δίνεται σημασία στις λεπτομέρειες κανενός από τους δύο. Η συνακόλουθη πρόταση είναι ότι θα υπήρχε έλλειψη περιέργειας γύρω από το πλαίσιο του κατεστραμμένου από τον πόλεμο σπίτι της, και το συμπέρασμα είναι η μονολιθική αντιμετώπιση των αφρικανικών χωρών στα μέσα ενημέρωσης ως τόπους που καταστρέφονται από τη φτώχεια, τη βία ή και τα δύο, και ότι η απεικόνιση έρχεται χωρίς περαιτέρω ερωτήσεις. Η Ζακλίν περπατά στις παραλίες της Ελλάδας ως φάντασμα για τους προνομιούχους λευκούς παραθεριστές και μια υπερ-ορατή φιγούρα για τους ιθαγενείς της πόλης, που την παρακολουθούν αμέσως να προσπαθεί να σκουπίσει φαγητό στα εστιατόριά τους ή, ως αστυνομία, να την σταματά και να την ανακρίνει.
Ένας άλλος Αφρικανός, ο Ousmane (Ibrahima Ba) είναι ένα σταθερό (κατά καιρούς σε απίστευτο βαθμό) popup στις μέρες της. Ποιός είναι αυτος? Δεν ξέρουμε, αλλά προσπαθεί πάντα να την προσέχει, ακόμα κι όταν η υπερεπαγρύπνηση της Ζακλίν την κάνει να βουίζει και να υφαίνει στους δρόμους για να του ξεφύγει. Η υπονοούμενη προσκόλληση είναι η μαυρίλα τους, ή πιο συγκεκριμένα η αφρικανικότητα, ωστόσο το “Drift” τον αντιμετωπίζει ως περιφερειακό σύμβολο ή συσκευή πλοκής ανάλογα με τη σκηνή. Η αληθινή σύνδεση της ταινίας έρχεται με τη μορφή της Callie (Alia Shawkat), μιας Αμερικανίδας ξεναγού, της οποίας η ανοιχτή και αυθόρμητη συμπεριφορά εμπνέει μια σχέση που σπάει μέσα από τα αμυντικά τείχη της Jacqueline.
