Οι γονείς αμφισβητούν την αγορά ενός αυτοκινήτου Mazda RX-7 απόδοσης 40.000 $ από έναν έφηβο

Ένας έμπορος που πούλησε ένα αυτοκίνητο Mazda RX-7 αξίας 40.000 δολαρίων σε έναν έφηβο αποκρούει τώρα τους ισχυρισμούς των γονιών του αγοριού ότι πλήρωσε πάρα πολλά.

Τον Οκτώβριο του 2021, ο έφηβος με έδρα το Βόρειο Νησί διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε να αγοράσει το Mazda RX-7 του 1999 από την εταιρεία Nelson WS Imports για 40.000 $.

Η ιαπωνική εισαγωγή ήταν σε εκείνο το στάδιο «μη συμμορφούμενη», που σημαίνει ότι δεν ήταν νομικά αξιόπιστη για τη Νέα Ζηλανδία, αλλά ο έφηβος την αγόρασε αόρατη, «μέσω μηνυμάτων ή παρόμοιου» και χωρίς γραπτή συμφωνία πώλησης.

Οι γονείς ζήτησαν πρόσφατα επανόρθωση και κατέθεσαν αγωγή στο Δικαστήριο Διαφωνιών Μηχανοκίνητων Οχημάτων.

Ο έμπορος, James Wilkinson, ο οποίος ειδικεύεται στις εισαγωγές υψηλών επιδόσεων, είπε στο Open Justice ότι η οικογένεια φαινόταν χαρούμενη που πλήρωσε τα χρήματα εκείνη τη στιγμή.

Ο Γουίλκινσον κατάλαβε ότι κεντρικό στοιχείο στη διαμάχη που υποβλήθηκε στο δικαστήριο ήταν το πόσο θα κόστιζε να συμμορφωθεί το αυτοκίνητο.

Το δικαστήριο είχε πλέον περάσει την υπόθεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο, λέγοντας ότι η διαφορά ήταν πέρα ​​από τις αρμοδιότητές του.

Το δικαστήριο σημείωσε σε μια απόφασή του τον περασμένο μήνα ότι το υλικό που κατατέθηκε στο δικαστήριο έδειχνε ότι ο έμπορος πλασάρει το όχημα ως «αυτοκίνητο έργου» και κατέστησε σαφές στον αγοραστή ότι θα χρειαζόταν πολλή δουλειά προτού καταστεί αξιόπιστο.

Ωστόσο, ο δικαστής του δικαστηρίου επεσήμανε ότι αυτό ήταν, μέχρι στιγμής, μη ελεγμένα στοιχεία.

Ο Wilkinson, ο οποίος έχει οπαδούς στη σκηνή των αυτοκινήτων επιδόσεων και εμπορεύεται κλασικά οχήματα για μια δεκαετία, είπε στο Open Justice ότι ήταν νωρίς για την εργασία που χρειαζόταν για να φέρει το αυτοκίνητο στο μηδέν.

Το δικαστήριο είπε ότι ο αγοραστής, ο οποίος κατονομαζόταν στην απόφαση ως “Master A”, ήταν ανήλικος εκείνη την εποχή.

Υπέγραψε συμβόλαιο για την αγορά του οχήματος που είχε δει στο διαδίκτυο και διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία εξ αποστάσεως, χωρίς πρώτα να επιθεωρήσει το όχημα.

«Φαίνεται ότι οι γονείς του δεν συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις για την αγορά, ακόμα κι αν ο πατέρας του του δάνεισε τα χρήματα [the not inconsiderable sum of $40,000]», έγραφε η απόφαση.

Το δικαστήριο είπε ότι ο έμπορος γνώριζε ότι ο πατέρας του πλοιάρχου Α χρηματοδοτούσε την αγορά και μπορεί να γνώριζε ότι είχε να κάνει με ανήλικο.

Ο Wilkinson είπε στο Open Justice ότι δεν γνώριζε την ηλικία του αγοραστή και ότι κατάλαβε ότι ένας ενήλικας ήταν παρών κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Το δικαστήριο δεν μπόρεσε να προχωρήσει περαιτέρω την έρευνα επειδή η δικαιοδοσία του ήταν περιορισμένη και δεν επεκτάθηκε στην επίλυση ζητημάτων που προκύπτουν από τη συμβατική ικανότητα ανηλίκων.

Ωστόσο, είχε την εξουσία να διατάξει τη μεταφορά της διαδικασίας σε δικαστήριο ή άλλο όργανο που είχε δικαιοδοσία να καθορίσει το θέμα.

«Όπως εξηγήθηκε στα μέρη κατά την ακρόαση και για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, το δικαστήριο λυπάται που δεν έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την αξίωση του αγοραστή.

“Το αποφασίζω γιατί οι περιστάσεις της σύμβασης είναι κεντρικές για κάθε εκτίμηση ευθύνης ή άλλου είδους εκ μέρους του εμπόρου και ως προς την επανόρθωση.”

Δεδομένου του σχετικού ποσού, η αξίωση του αγοραστή δεν μπορούσε να μεταφερθεί στο Disputes Tribunal.

Το δικαστήριο έδωσε τώρα εντολή να μεταφερθεί η αξίωση στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Χάμιλτον.