Η μελέτη χαρακτήρων του Anthony Chen είναι ουσιαστικά μια βιτρίνα για τη σταρ της Cynthia Erivo, η οποία μετά από σκηνές που κλέβουν στροφές όπως το Widows και το Bad Times At The El Royale και η πρωταγωνίστρια ερμηνεία της στο Harriet, αποδεικνύει ότι δεν μπορεί μόνο να κουβαλήσει μια ταινία αλλά σηκώστε το συναισθηματικά πέρα από το σενάριο.
Βασισμένο στο βιβλίο του Alexander Maksik και προσαρμογή του συγγραφέα και της Susanne Farrell για την οθόνη, ο Erivo υποδύεται τη Jacqueline, μια Λιβεριανή πρόσφυγα, της οποίας η εμπειρία σε ένα ελληνικό νησί διακοπών απέχει πολύ από μια ηλιόλουστη απόδραση. Ένας οριακός χώρος ήδη, χάρη σε όλους αυτούς τους παραθεριστές που έρχονται και φεύγουν, υπάρχει σε μια ακόμη πιο επισφαλή κατάσταση. Στο εδώ και τώρα, είναι στο περιθώριο, κλέβει πακέτα ζάχαρης για να κρατήσει τον εαυτό της και ελαιόλαδο ως έναν τρόπο για να δημιουργήσει λίγα χρήματα προσφέροντας στους τουρίστες μασάζ ποδιών στην παραλία. Αλλά η Ζακλίν βρίσκεται επίσης συναισθηματικά παγιδευμένη ανάμεσα στο παρόν και ένα τραυματικό παρελθόν – προβληθεί και συνδυάζεται σε αναδρομή.
Οι βρετανικές προφορές της μιλούν για την ανώτερη μεσαία τάξη, η οποία προσθέτει περισσότερη ασάφεια σε μια κατάσταση που μπορεί να είναι εξίσου αυτοεξορία όπως αυτή που προκλήθηκε από τα γεγονότα – αν και όπως σε μια ταινία, η οποία μερικές φορές είναι πολύ αδιαφανής για το καλό της, αυτό δεν γράφεται ποτέ.
Είναι εξίσου καλά που η Erivo είναι τόσο μαγευτική καθώς η ερμηνεία της παλεύει με τον αργό ρυθμό του πρώτου τριμήνου της ταινίας. Είναι ανακούφιση όταν, σε αυτή τη λιτή ζωή, φτάνει η Αμερικανίδα ξεναγός Callie (Alia Shawkat), η ανοιχτότητά της έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη φοβία της Jacqueline. Η φειδωλότητα των όσων έχουν προηγηθεί σημαίνει ότι αυτές οι πρώτες συναντήσεις μεταξύ του ζευγαριού φαίνονται να χτυπούν με ακόμη περισσότερη ενέργεια ως αποτέλεσμα. Η Callie, θα μάθουμε, παρασύρεται με τον δικό της τρόπο, αλλά η ηλιόλουστη φύση της είναι η τέλεια αντίστιξη για τη Jacqueline καθώς οι δυο τους αρχίζουν να σφυρηλατούν μια απρόσμενη φιλία.
Αν οι αναδρομές αποκαλύπτουν σταδιακά την πηγή του τραύματος της Ζακλίν, το αναπόφευκτο αυτού που συμβαίνει τους κάνει να νιώθουν μάλλον επιπόλαιοι και τους λείπει η ρευστότητα και η συναισθηματική αμεσότητα της ιστορίας στην Ελλάδα. Είναι εδώ και τώρα όπου η εύθραυστη και κουμπωμένη ερμηνεία του Erivo μπορεί να ξεδιπλωθεί σιγά-σιγά στη φωτεινή ζεστασιά της στάσης της Callie, τις σωματικές κινήσεις και των δύο σταρ εξίσου σημαντικές με το σενάριο. Το Drift δεν είναι μια ταινία που υποδηλώνει ότι η θεραπεία μπορεί να συμβεί εν μία νυκτί, αλλά η πιθανότητα του θετικού παραμένει δελεαστικά εφικτή.
Αναθεωρήθηκε στις: 27 Μαρ 2024